Maar niemand komt binnen….
‘De deur staat altijd open’, zei een directeur ooit tegen mij. Hij wilde daarmee zeggen: iedereen kan altijd bij me terecht als er iets is. Iedereen, van mede-directeur tot magazijnhulp. Het klonk heel nobel; oprecht ook… En toch had ik er mijn bedenkingen bij…
Die middag had ik een sessie met een aantal medewerkers. En heb ik eens gevraagd of ze naar de directeur gaan als er iets is. Of ze wisten dat zijn deur altijd voor hen openstaat. Ik werd nog bijna niet weggelachen…. Naar de directeur??? Hoe kwam ik daar nu bij?? Natúúrlijk niet!!!
Mijn gevoel werd bevestigd.
De directeur voelde openheid in zijn bedrijf. Hijzelf was immers één en al interesse. Iedereen kon altijd bij hem terecht.
Maar de medewerkers waren oesters… ze hielden problemen voor zichzelf, of hooguit werd dat met collega’s gedeeld. Maar dan toch echt never nooit niet bij de directeur naar binnen…. Ze ervaarden een te grote afstand. Misschien niet in de laatste plaats door het feit dat een directiekamer er heel anders uitziet en aanvoelt dan hun eigen stekkie.
Interessant…
De drempel was dus veel hoger dan de bedoeling was.
En waar zit hem dat nou in??
Dat komt doordat de directeur het initiatief nog steeds bij de medewerkers legt. Zíj moeten naar hem toekomen. Zíj worden geacht de eerste stap te zetten.
Maar dat zullen ze niet zomaar doen…Immers, er speelt altijd nog een hiërarchische verhouding mee. En dat zorgt er voor dat er een zekere angst is om zich kwetsbaar op te stellen. Wat zal hij wel van me vinden?
Medewerkers zullen eerst een goed gevoel moeten krijgen bij het zetten van zo’n stap. Ze zullen vertrouwen moeten hebben dat het zinvol is om naar de directeur te gaan.
En wat nou als ze in een eerdere situatie de deksel op hun neus hebben gekregen? Of ze hebben van een collega gehoord die dat overkwam?
Dan zullen ze zich wel een tweede keer bedenken voordat ze de beslissing nemen om bij de baas binnen te stappen…
Daar zijn dan helaas wat belemmerende overtuigingen opgebouwd die een medewerker ervan weerhouden om naar de baas te gaan. Het goede gevoel is er gewoon (nog) niet. Sterker nog: er kan sprake zijn van angst…
En die overtuigingen poets je ook niet zomaar weg… Dat is niet zomaar een kwestie van: ze moeten zich niet zo aanstellen, ze moeten gewoon naar me toe komen als er wat is.
Nee, in dat geval zal de directeur echt zijn best moeten doen om (weer) aansluiting bij de medewerkers te krijgen. Dat betekent: niet alleen zeggen, maar ook dóen!!
Hoe dan???
Ga zélf naar de medewerkers. Geef ze aandacht. Ga in gesprek. Vraag naar waar ze mee zitten. Naar wat beter kan. Of je ze ergens mee kunt helpen. Toon zelf dus het initiatief, en ‘bewijs’ met je eigen gedrag dat je interesse hebt in de medewerkers. Dat je met ze meedenkt.
En ook heel belangrijk: doe iets met de verkregen informatie. Geef er een vervolg aan. En koppel dat ook weer terug. Ook als je er niets mee gaat doen: leg dan uit waarom niet. Zo merken ze dat ze toch echt serieus worden genomen en dat ze er wel degelijk toe doen. Want dat is een heel belangrijke behoefte voor elke mens: je wilt er toe doen.
Laat ze ook merken dat je met ze meeleeft. Ook privé. Vraag eens naar het gezin, of naar de hobby. Dat weten velen zeker te waarderen.
En laat ze, bij elke keer dat er een goed gevoel is geweest, merken dat de deur altijd voor ze open staat. ‘Als er wat is, je kunt altijd bij me terecht hoor’.
Met deze tips kun je als directeur of manager er voor zorgen dat de drempel om bij je langs te komen steeds lager wordt. En ja, dat kan wel even duren en ja, ze zullen misschien best even raar kijken als je ineens veel vaker interesse toont.
Het credo daarbij is dan: Hou vol!! Je hebt er zelf immers ook baat bij als je veel beter weet wat er nou precies op de werkvloer speelt.
En áls er dan iemand bij je binnenstapt, zorg er dan voor dat aandacht en respect twee belangrijke toverwoorden zijn. Zorg ervoor dat het een ‘goede’ ervaring wordt, zodat de medewerkers langzaamaan een positieve overtuiging ontwikkelen omtrent het binnenlopen in jouw kantoor.
Comments (No Responses )
No comments yet.