‘Ik ben nou eenmaal zo’….. Wat een onzin!!!

 

U kent het vast wel: de ultieme smoes om geen actie te ondernemen: ‘Ik ben nou eenmaal zo’. En het wordt zowel voor de persoon zelf als ook voor anderen gebruikt.

Want, zo is de redenering, ‘hij is zo, accepteer het maar’, en dat was het dan.

 

Hmmm… in mijn oren klinkt dat als ‘lekker makkelijk, dan hoef ik niks te doen’. Het is immers de beste reden om niet te hoeven veranderen. Terwijl de huidige acties ook niet leiden naar waar men wil zijn. En wil je andere resultaten dat zal men die niet krijgen door te blijven doen wat je altijd deed….

 

Als het gaat over uw medewerkers speelt u als leidinggevende bij het verbeteren van de productiviteit een grote rol. De bewustwording daarvan is cruciaal. Uw rol is nimmer uitgespeeld. U kunt uzelf en ook anderen blijven ontwikkelen. Maar… daar moet uw wel wat voor doen!!!

 

Allereerst is het zaak het doel goed in beeld te hebben. Wat wilt u bereiken op de korte, maar ook op de lange termijn? U wilt dat ene project met winst afsluiten, maar u wilt op de lange termijn ook continuïteit voor uw bedrijf. En als goed werkgever wilt u ook tevreden mensen, zodat ze bij u blijven en niet naar de concurrent overstappen.

 

Dan is er het besef: iedereen is anders. Elke medewerker heeft zijn eigen kennis, ervaring, achtergrond, opvoeding, thuissituatie, enzovoort. Dat maakt dat elke medewerker een andere benadering nodig heeft om er het beste uit te halen wat er in zit.

 

Dus wordt van u als leidinggevende ook flexibiliteit verwacht. U zult telkens moeten inschatten hoe u uw mensen moet aansturen. En dat kan telkens anders zijn, afhankelijk van de situatie.

 

Bij sommige mensen is dat taakgericht: zij moeten vooral instructie krijgen over hoe ze het werk moeten doen. Ze zijn bereid hard te werken maar moeten uitgebreid aangestuurd worden om ervoor te zorgen dat ze productiviteit leveren.

 

Anderen daarentegen kunt u beter mensgericht benaderen. Soms moet u ze overtuigen van het waarom van de opdracht. Daarvoor betrekt u hen bij het doel. U enthousiasmeert ze, slingert ze aan.

 

Weer anderen zult u moeten ondersteunen; zij zouden de opdracht wel aankunnen, maar ze zijn ergens bang voor. Ze durven niet zo goed, hebben geen zelfvertrouwen. Dan is aan u de schone taak om ervoor te zorgen dat ze toch telkens een stapje verder zetten. Daag ze uit, spreek uw vertrouwen uit, help ze telkens een beetje verder. Niet ‘grote stappen, snel thuis’, want dat schrikt juist af. Nee, help ze beetje bij beetje verder. Dat geeft voor uw medewerker een beter gevoel.

 

Tenslotte zijn er mensen waar u met een gerust hart werk aan overdraagt, aan delegeert. Zij willen dat oppakken en kunnen dat ook.

 

Dat delegeren, dat wilt u eigenlijk het liefst. Dat uw medewerkers zelfstandig zijn, dat ze meedenken, dat ze zelf initiatief nemen. Maar om zover te komen, zullen medewerkers eerst geïnstrueerd, overtuigd en ondersteund moeten worden.

 

Ik kom het in de praktijk dagelijks tegen: uitvoerders in de bouw hebben vaak een overload in hun werk. Ze nemen zelf veel werk op hun schouders omdat  het vaak makkelijker lijkt om het zelf even te doen dan het werk aan een medewerker op te dragen. Vaak is er een belemmerende overtuiging: ‘dat kan ie nou eenmaal niet…’ . Weet u, soms moet u uzelf eens ernstig afvragen: waar baseer ik dat nou eigenlijk op? En als u uzelf en ook de ander blijft uitdagen, dan zult u versteld staan van de effecten. Want sommige mensen groeien alleen al door het vertrouwen dat ze van een ander krijgen. Het vergroot de betrokkenheid, ze lopen ineens een stuk harder. En uiteraard scheelt dat in productiviteit!

 

Pas op voor de ‘zie je wel’-valkuil: als mensen niet gewend zijn dat ze uitgedaagd worden, kan het begin lastig zijn en niet direct opleveren wat u ervan had gehoopt. In andere taal: het kan ook foutlopen. Trek dan niet meteen de conclusie dat het dus nooit kan. Accepteer de situatie als een leermoment. Laat het los en gun de ander zijn leermomenten. Bespreek het ook: wat ging er fout, en hoe kan dat de volgende keer voorkomen worden? Als iemand niet kan leren, kan ie ook niet groeien. Ik vergelijk het wel eens met leren lopen. Iedereen is rond zijn eerste verjaardag gaan lopen. Ging dat in 1 keer goed? Nee, bij niemand!! Iedereen is wel honderd keer op zijn gat gevallen. En toch is het uiteindelijk gelukt. Kortom: gun uw medewerkers een leerproces. Calculeer dat in, het is een goede investering! U heeft er later profijt van!

 

‘En wat nu als ze dat niet willen?’, hoor ik u denken…

Nou, dan is er een patroon wat wel degelijk ook uw bedrijf belemmert in verdere groei. En dan hangt het ook zeker van uw leiderschap af of u die mensen kunt overtuigen van de noodzaak van ander gedrag. Dus: u mag zich daar absoluut niet bij neerleggen. Houd vol met het uitspreken van verwachtingen en het aanspreken als uw mensen daar niet aan voldoen.

De cultuur in de bouw is geen vaststaand feit. Degenen die aan de grondvesten daarvan durven schudden zullen het snelst resultaat ervaren! En moet u daarvoor de bullebak uithangen? Nee natuurlijk niet! Dat kan best in goede harmonie. ‘The hard way’ zou trouwens ook voor vervelende neveneffecten kunnen zorgen, en dat willen we niet, toch?.

 

Misschien is het, voor iedereen, even wennen, maar de aanhouder wint! En zo worden nieuwe gewoonten, nieuwe patronen gecreëerd. Die uw bedrijf meer resultaat op zullen leveren.

 

Tot slot:

Wat nu als u zegt: Ja, allemaal leuk en aardig, maar ik ben nou eenmaal geen goed leider….?

Dat is ook onzin!!

Dan wil ík u wel uitdagen om het beste uit uzelf te (leren) halen!!!

;-