
Kwetsbaar opstellen? echt niet!
Kwetsbaar opstellen is iets dat maar lastig is. En zeker ook in de bouwbranche waar ik veel voor werk. Toegeven dat je iets niet weet, dat je iets niet kan… mannen hebben er maar moeite mee. Dat heeft alles te maken met het verleden van de betreffende persoon zelf, maar ook met de cultuur die lang geheerst heeft (en misschien nog steeds wel): zorg dat je geen fouten maakt en dat je de beste bent.
Het zat al opgesloten in ons leersysteem: fouten werden niet getolereerd. Ze werden met rode strepen aangegeven en zo werd benadrukt wat je niet goed had gedaan. Er was sprake van competitiedrang, vooral bij jongens. De één wilde niet voor de ander onder doen. Vooral niet laten merken dat het eigenlijk niet zo was, of dat je onzeker was. Het was een manier om het eigen zelfbeeld hoog te houden.
Vroeger mochten mannen hun kwetsbaarheid ook niet laten zien. Mannen mochten bijvoorbeeld niet huilen. Je werd er om veroordeeld of uitgelachen; dan was je een watje of een mietje. Er was een duidelijke scheiding tussen ‘mannelijk’ (groot, sterk, ruw, hard, stoer) en ‘vrouwelijk’ (fragiel, zacht, lief, zwak).
Kwetsbaarheid tonen staat ongeveer gelijk aan jezelf bloot geven.
Dat doe je dus niet zo snel. En als je toch in je nakie staat, dan is het altijd spannend wat de ander er van vindt. Je hebt geen bescherming, je kunt niks verdoezelen, je staat daar in al je zwakte….
Nee, dan liever een masker, en niet laten zien wie je eigenlijk bent. Want je wilt aan de verwachtingen voldoen, en ‘er bij horen’ (een heel wezenlijke behoefte van de mens).
Maar wat heb je er eigenlijk aan als je anderen onder valse voorwendselen van jouw kant een beslissing laten nemen over wat ze van je vinden? Dan is dat oordeel toch eigenlijk niet zoveel waard?
Daarnaast moet het toch ook wel enorm vermoeiend zijn om altijd maar een bepaald beeld van jezelf omhoog te houden? Volgens mij zijn er heel wat burnouts van tegenwoordig te verklaren vanuit dit gedrag…
Het is naar mijn stellige idee juist heel krachtig om duidelijk je grenzen aan te geven, om te laten zien wat je wel en niet kunt of weet. Het maakt je veel menselijker als je je gevoel uitspreekt of emoties toont.
Soms is dat echter best lastig, omdat je denkt dat er misbruik van gemaakt gaat worden, meestal als gevolg van eerdere negatieve ervaringen. Maar besef dat die negatieve reacties niets zozeer iets met jou te maken hebben; het zegt namelijk meer over die mensen zelf.
Toch is het vooral ook zaak dat jij jezelf accepteert zoals je bent, met al je (misschien wel ongewenste) beperkingen. Dat geeft je veel meer rust en (paradoxaal genoeg) ook meer zelfvertrouwen.
Je hoeft echt niet perfect te zijn.
Perfectie is namelijk ook niet geloofwaardig!!
Wees wie je bent en schaam je daar niet voor. Dan zullen anderen jou ook makkelijker accepteren zoals je bent.
Door kwetsbaarheid te tonen zal de effectiviteit van jou en je team ook stijgen. Jouw functioneren hoeft namelijk helemaal niet onder druk te staan, zoals zo vaak gedacht en/of gevoeld wordt. Integendeel! Door grenzen aan te geven zullen jouw taken juist beter op je afgestemd kunnen worden, en kun je juist veel beter het beste uit jezelf halen.
Daarnaast zul je beter kunnen luisteren naar anderen, meer openstaan voor feedback, meer leren van fouten. En zo doet het je functioneren juist alleen maar goed!
Als je je kwetsbaar opstelt en in alle eerlijkheid en oprechtheid jezelf kunt laten zien, dan kan het ook zomaar zijn dat je juist een veel dieper contact met anderen legt. Er is immers meer openheid, waardoor ook de ander uitgenodigd wordt meer van zichzelf te laten zien.
Het vergt moed en lef om je eigen ik te laten zien. We zijn dat lang niet gewend geweest. Maar zie de voordelen er van en probeer het eens uit. Wie ben jij dat je jezelf niet zou mogen zijn? Onzin dus… blijf dicht bij jezelf, wees eerlijk naar jezelf en ook naar anderen. Wees authentiek. Een leuke quote: ‘Wees jezelf, er zijn al genoeg anderen’. 😉
Ik hoor je denken: moeten we nou altijd de softie uithangen? Nee natuurlijk niet… zorg ervoor dat er een beetje balans is. Dat is in het hele leven zo, dat je overal balans in moet zoeken.
Het zou ook overdreven zijn om ineens heel je gedrag te veranderen. Daarnaast lukt dat meestal ook niet omdat je nu eenmaal met vastgeroeste patronen zit.
Begin daarom eerst eens met bij jezelf te signaleren op welke momenten je de neiging hebt om je anders of beter voor te doen dan je naar je eigen idee eigenlijk bent. Dan kun je van daaruit beetje bij beetje meer jezelf laten zien.
Bovenstaande kan gelden voor zowel medewerkers als voor leidinggevenden. Leidinggevenden hebben echter ook naar hun medewerkers toe een rol te spelen in het stimuleren van kwetsbaarheid, openheid en eerlijkheid.
Hoe kan een leidinggevende omgaan met iemand die zo gesloten is al een oester?
Wees alert, stel vragen, vraag goed door, benoem wat je ziet en wat jedenkt dat er is. Maak het bespreekbaar. Geef regelmatig duidelijk aan dat je medewerkers zich niet beter voor hoeven te doen dat ze zijn. En heel belangrijk: veroordeel fouten niet; beschouw ze als leermoment en communiceer dat als zodanig naar de betreffende medewerker(s).
Daarnaast ook heel belangrijk: toon zelf ook je kwetsbaarheid. Daarmee geef je het goede voorbeeld en zullen anderen je wellicht makkelijker volgen in het gewenste gedrag.
Heel veel succes!!
Laat hieronder eens weten wat je ervaringen zijn! Ik ben heel benieuwd!
Comments (No Responses )
No comments yet.