Stilte……

Stilte…… U kent dat wel. U bent in gesprek met iemand, u stelt een relevante vraag, en….. stilte….. en lange stilte…… Oh neeeeeee!!!!!

 

Oei, oei, oei, wat kunnen de meeste mensen er slecht tegen, als ze in gesprek zijn met iemand anders, en er valt zo’n oorverdovende stilte…

Er komt een onbedwingbare neiging naar boven om iemand te helpen het antwoord te geven. Denk daarbij aan de vraag nog eens verduidelijken, voorbeelden geven, zelf in te vullen. Kortom: de stilte wordt het liefst opgevuld.

 

Maar is dat een effectieve manier van communiceren, is de vraag?

Hieronder neem ik u graag even mee, naar hoe met zo’n stilte om te gaan.

 

En om de vraag maar meteen te beantwoorden: Nee, dat is niet de meest effectieve manier van communiceren op dat moment.

 

Want door uw gesprekspartner aan de (overigens goedbedoelde) hand mee te nemen, worden zijn eigen gedachten en potentiële antwoorden bij voorbaat de nek omgedraaid. Als u immers een voorzetje geeft, met een voorbeeld, of een invulling van uw kant, dan gebeurt dat vanuit uw eigen wereldbeeld. Vanuit uw eigen beeld over de betreffende situatie, vanuit uw eigen ervaringen uit het verleden.

 

Wees u er van bewust dat uw gesprekspartner mogelijk heel anders kijkt naar dezelfde situatie. En als dat zo is dan wilt u dat toch graag weten?

Het is belangrijk te beseffen dat een stilte er mag zijn. Er hóeft niet per sé gepraat te worden.

 

Waarom is iemand eigenlijk stil?

• Het kan zijn dat hij naar woorden zoekt. Soms best lastig om die te wegen en de juiste manier te vinden om uitdrukking te geven aan je gedachten.
• Iemand wordt geblokkeerd door emoties.
• Of iemand voelt zich nog niet veilig genoeg om iets uit te spreken.

 

U kunt de stilte dan ook gebruiken om de persoon in kwestie te observeren. Wat is de lichaamstaal? Hoe is zijn gezichtsuitdrukking? Ook dat geeft al een boel informatie over wat er dat moment gebeurt.

 

Als iemand rustig lijkt, en wat in de verte zit te staren, dan zit hij wellicht naar woorden te zoeken. Geef hem rustig de ruimte om een afgewogen antwoord te geven. Door netjes zijn antwoord af te wachten geeft u aan dat u luistert, dat u aandacht heeft en toont u ook respect.

 

Maar als iemand juist onrustig is (of dat misschien juist wordt als de stilte wat langer duurt), bijvoorbeeld met ogen die heen en weer bewegen, en een onrustig lijf, dán is dat ook een teken waar u wat mee kunt. Benoem dan wat u ziet en hoe u dat interpreteert. Bijvoorbeeld: ‘Doordat je nu zo zit te wiebelen op je stoel, komt het op me over dat je wat onrustig bent, klopt dat?’. Dan kan uw gesprekspartner daar op reageren (‘Ja klopt, ik vind het wel een moeilijke vraag’), en kunt u zien hoe het gesprek kunt voortzetten (‘wat maakt deze vraag dan moeilijk voor jou’?).

 

Besef ook dat het iets in uzelf kan zijn dat voor de onrust van de stilte zorgt. Als u zelf geen rust in uw lijf ervaart, door de betreffende stilte, probeer dan zelf ook te ontspannen. Door lager in uw buik te ademen, en uw ademhaling wat te vertragen, zult u uw lijf wat meer rust gunnen en zullen uw gedachten (‘Help, een stilte, wat moet ik nu doen?’) minder met u op de loop gaan. Daarbij geldt ook dat als u rustig het antwoord af kunt wachten, de ander deze rust ook voelt en hij als het ware permissie ervaart om over het antwoord na te denken.

 

Ook kunt u zelf misschien wat onzeker van worden van een stilte. De bal ligt immers bij uw partner, en u heeft er geen controle over. Vertrouw er dan toch op dat op enig moment het gesprek heus wel weer op gang komt.

 

Duurt een stilte echt veel te lang, dan kunt u er ook voor kiezen om dat, eventueel met uw eigen gevoel daarover, bespreekbaar te maken. Bijvoorbeeld: ‘Hmmm… deze stilte duurt wel lang, en ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet. Hoe kan ik je helpen deze vraag te beantwoorden?’

 

Tenslotte: Het is ook goed u te realiseren dat een stilte zowel bij uw partner als bij uzelf nieuwe ingevingen kan veroorzaken, andere inzichten. Vergelijk het eens met een rondje wandelen in de stilte. Ineens popt er een goed idee op, waar u mee verder kunt. De stilte kan u dus ook in een andere dimensie van het gesprek brengen, wat zowel voor u als voor uw partner heel waardevol kan blijken te zijn!!

 

Kortom: een stilte hoeft niet volgepraat te worden. Het draagt bij aan kwalitatief betere, en dus effectievere, communicatie.

 

Ik ben heel benieuwd naar uw ervaringen. Deel ze hieronder gerust!