Veranderen versus Goed Genoeg

 

Vaak vinden mensen het lastig te veranderen omdat het tegengesteld is aan het idee dat je goed genoeg bent. Dat is een basiswaarde van de meeste mensen: ze willen zich goed genoeg voelen. Zodra ze van een ander het gevoel krijgen niet goed genoeg te zijn, gaan ze in de weerstand en voelen ze zich verongelijkt en minderwaardig.

En páts… daar ligt weer dat zorgvuldig opgebouwde, kleine beetje zelfvertrouwen aan gruzelementen…

Terwijl het ook samen kan gaan: ik ben goed genoeg én ik mag veranderen. In wezen heb ik alles in huis, én ik haal er nog niet alles uit wat er in zit, dus ga ik dat veranderen. Ik ben goed genoeg, én de wereld om ons heen verandert. Dus zal ik moeten kijken hoe ik daar mee om kan gaan.

Ik ben goed genoeg én ik heb nog wat te leren.

Het lijkt waarlijk paradoxaal, elkaar totaal tegensprekend… maar het is net als deze uitspraak, die ook gewoon waar is: de enige constante is verandering.

Het gaat over de mindset. Kijk je naar de moeilijkheden of naar de mogelijkheden? Elke situatie kun je interpreteren. Het is niet wat je overkómt, maar wat je er zelf ‘mee doet’, ofwel hoe je ermee verkiest om te gaan. Vaak denken we dat dat automatisch gebeurt (bv als hij mijn werk zo afkraakt voel ik me ‘dus, dat is toch logisch’ zo minderwaardig). Maar er is juist altijd een keuzemoment. Je kunt, in plaats van in het verweer te schieten, kiezen voor een rationelere interpretatie. Bv: zou er een positieve bedoeling achter zijn opmerking zitten?

Het gaat ook over zelfvertrouwen. Je eigen talenten en kwaliteiten zien. Weten dat jij misschien wel anders bent, en toch OK. Dat je misschien iets niet kunt, en tóch weet dat je OK bent. Ik ben OK, jij bent OK. Iedereen is OK.

Leiderschap in een organisatie is ook, of misschien wel vooral, je medewerkers zelfvertrouwen meegeven. Zie hun kwaliteiten. Hun mogelijkheden, competenties, vaardigheden, kennis, ervaring… Coach je medewerkers in het beste uit zichzelf te halen. Laat hen hun talenten benutten. Laat ze doen waar ze goed in zijn, én wat ze ook graag doen. Waar ze blij van worden, waar ze het verschil kunnen maken. Zet ze in hun kracht. Dat klinkt misschien zoetsappig, maar er zit zeker een kern van waarheid in. Mensen worden immers niet blij als ze telkens ‘niet goed genoeg’ bevonden worden. En van alle mogelijkheden die ze wel in zich dragen wordt er vervolgens veel te weinig uitgenut. Zo zonde!

Zoek de synergie.

1 + 1 = 3… Is iemand in het ene niet goed, dan wel in het andere. En iemand anders is dan weer wel goed in het ene. Als ze dat van elkaar (én van zichzelf) kunnen accepteren, is er genoeg ruimte om elkaar aan te vullen. En kunnen ze samenwerken, om samen veel meer te kunnen bereiken.

Als mensen zelfvertrouwen hebben zijn ze eerder bereid een klein risico te lopen. Om buiten de comfortzone te gaan. Iets nieuws te proberen. Ze zijn flexibeler, en ook weerbaarder. Ze kunnen wel wat hebben. Een tegenslag wordt dan veel makkelijker opgevangen.

Als mensen niet zelfverzekerd zijn zullen ze juist alle risico’s vermijden. Al het nieuwe is eng… Want stel je voor als je het niet goed doet of als je een fout maakt, dan krijg je vast weer op je kop. En dat zijn dingen die je écht niet wilt, want dat is weer een bewijs dat je niet goed genoeg bent… ‘zie je wel, ik ben toch niks waard’…

Dus als een leidinggevende moppert over het feit dat zijn medewerkers niet willen veranderen, dan moet er misschien eerst eens gekeken worden: hoe zit het met het zelfvertrouwen van de medewerkers?

Vinden jouw medewerkers zichzelf goed genoeg?