Over Zelfreflectie en Zelvertrouwen

Kijk eens wat vaker in de spiegel…

De meeste mannen kijken niet vaak in de spiegel. Veel van hen zijn opgevoed om niet ijdel te zijn. Met het uiterlijk bezig zijn is niet stoer, zelfs ‘verwijfd’. Maar er ligt meer aan ten grondslag: een spiegel is namelijk ook heel confronterend; de man wordt heel direct met zichzelf geconfronteerd. En hij kijkt niet graag, want hij wil zijn zelfbeeld hoog houden. Een spiegel spreekt de waarheid (laten we de lachspiegels voor nu even buiten beschouwing laten), een spiegel is heel direct, laat meteen zien waar de zwakten zitten.

 

Als je in de spiegel kijkt lever je je over… Spiegels maken dus ook kwetsbaar…. En laat dat nou nét iets zijn waar veel mannen moeite mee hebben.

 

Ook in het dagelijkse werk is het voor mannen soms lastig om kritisch naar zichzelf te kijken, omdat ze ook daar een bepaald beeld van zichzelf hebt hoog te houden. Men doet zich het liefst zo goed mogelijk voor. Soms zet men zelfs een masker op…

 

Waarom eigenlijk?

 

 

Mensen hebben erkenning en waardering nodig en zoeken dit onterecht meestal bij een ander.

 

Ik zeg het nog een keer:

Mensen hebben erkenning en waardering nodig en zoeken dit onterecht meestal bij een ander.

 

Wat nou als we eens zouden beginnen met het erkennen en waarderen van onszelf? Het accepteren van het zijn zoals we zijn. ‘Ik ben wie ik ben, en daar is niks mis mee’. Als iemand dat van zichzelf kan accepteren, dan straalt dat vanzelf ook naar de ander uit, met als gevolg de erkenning en waardering van de ander. Dat zou voor vele mannen in de bouw een opluchting betekenen.

 

Aan de andere kant wordt samenwerking binnen een team vaak gesaboteerd door ego’s, mensen die zich voordoen alsof ze beter zijn dan de rest. Maar dat ego wordt vaak angstvallig geforceerd hoog gehouden. Het is een manier om zich door niets en niemand te laten ‘raken’. Het ego is een masker om eigen onzekerheden te verdoezelen.

 

In het kader van samenwerken zeg ik wel eens: een EGO is eigenlijk Een Groot Onbenul. Die heeft van samenwerken niks begrepen: hij geeft niet toe dat hij iets niet weet (stel je voor dat ze hem een loser vinden), vraagt dus vooral geen hulp, en probeert het liever zelf op te lossen. En als er iets fout gaat heeft vooral een ander het gedaan.

 

Maar zo werkt het niet. Dit gaat ten koste van collegialiteit en sfeer. En dan nog niet gesproken over het voorkomen van onnodige kosten.

 

 

De één zijn sterkte compenseert de ander zijn zwakte

 

Het gaat pas werken als iedereen zijn eigen sterkten en zwakten inziet, die ook onderkent, en voor zijn zwakke punten compensatie zoekt bij zijn collega’s. En natuurlijk ook vice versa: dat hij zijn sterkten inzet om collega’s te helpen. Dan krijg je namelijk de synergie: 1+1=3. Samen kun je meer.

 

Om de eigen sterke en zwakke punten te leren zien hebben we dus ook in het werk de spreekwoordelijke spiegel nodig, om deze elkaar voor te houden.

 

Maar allereerst is er de durf nodig, de durf om in de spiegel te kijken, om de confrontatie aan te gaan. Durft iemand zich kwetsbaar op te stellen? Gaat hij accepteren wat hij te zien krijgt? Is hij er van overtuigd dat ‘zichzelf leren kennen’ een goede zaak is, voor zichzelf én voor de organisatie? Is hij bereid om het masker te laten vallen? Beseft hij dat dat juist een enorme bevrijding kan betekenen?

 

Je bent pas sterk als je je eigen zwakte toe kunt geven. Dan ben je pas een echte vent!!

 

Om toch nog even de parallel te trekken: in de verzorgingsindustrie is ook steeds meer aandacht voor mannen die er goed uit willen zien, en daarvoor graag in de spiegel kijken. Er is van alles te krijgen voor mannen, van een dag- en nachtcremes ‘for men’ voor het dagelijkse onderhoud, haarkleuring speciaal voor de grijze mannenharen, tot en met facelifts en haartransplantatie. Maar soms moet een man ook gewoon accepteren dat hij geen supermodel is. Dat kan hij dan beter maar aan een ander overlaten.

 

Ook als we op het werk de spreekwoordelijke spiegel gaan hanteren zijn er legio mogelijkheden om aan geconstateerde tekortkomingen te werken. Van opfriscursussen (onderhoud), een specialistische training tot aan totale omscholingen. Maar ik weet zeker dat als iemand meer kijkt naar zijn goeie kanten en zijn sterkten beter benut, dat dat ook grote consequenties heeft voor het zelfvertrouwen. En dat zal zeker in zijn ‘spiegelbeeld’ zijn terug te zien.

 

Als leidinggevende doet u er goed aan om het goede voorbeeld te geven; wees blij met uw sterke punten en gebruik ze waar mogelijk, ook ten behoeve van anderen. Erken uw zwakten en laat zien dat het helemaal prima is om hulp van een ander te vragen.

Want ook u bent wie u bent, en daar is niks mis mee…

 

Geef daarnaast in uw leiderschap uw medewerkers de boodschap mee dat ze ‘in wezen, van zichzelf’ goed genoeg zijn. Dat u weet dat ze het in zich hebben, en dat er heus geen ‘facelift’ nodig is om geaccepteerd te worden. Besef dat ze vaak een masker opzetten om hun eigen onzekerheden weg te moffelen. Als u bij hen het vertrouwen in zichzelf aan kunt boren, bent u spekkoper!

 

Bent u er ook van overtuigd dat binnen uw organisatie de spiegel vaker gehanteerd zou moeten worden?